Historia Cudownego Medalika zaczyna się 27 listopada 1830 r. W kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ulicy du Bac w Paryżu Matka Boża objawiła się nowicjuszce Zgromadzenia, siostrze Katarzynie Labouré (1806-1876). Podczas wieczornej modlitwy w kaplicy siostra Katarzyna ujrzała Maryję, stojącą na białej półkuli, ubraną w białą suknię i biały welon, opadający z obu stron do jej stóp. W dłoniach, na wysokości piersi, trzymała złoty glob z małym krzyżem na jego szczycie, symbolizujący odkupioną ludzkość. Maryja miała wzrok skierowany ku górze, a unosząc nieco kulę ziemską trwała na modlitwie do Syna. W pewnym momencie na Jej palcach pojawiły się pierścienie, z których zaczęły wychodzić promienie światła – symbole Bożych łask, opromieniając trzymany w dłoniach glob. Matka Boża – wspominała wizjonerka – „dała mi do zrozumienia, jak stosowne było prosić Najświętszą Dziewicę, i jak była hojna wobec osób, które się do niej zwracały w modlitwie. Jak wielu łask udzielała osobom, które o nie prosiły, i jaką odczuwa radość udzielając ich”. Siostra Katarzyna usłyszała wówczas polecenie wybicia medalika na wzór ujrzanego obrazu, a także otrzymała zapewnienie, że ci, którzy będą nosili medalik z wiarą i ufnością otrzymają szczególne łaski.
Pierwsze medaliki zostały wybite dwa lata po objawieniu. Na awersie została przedstawiona postać Niepokalanej, która stoi na kuli z wypisaną datą 1830, depcząc węża. Z Jej wyciągniętych dłoni wydobywają się promienie, a wokół widnieje napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy“. Matka Boża jest tu ukazana jako wszechpośredniczka łask, wyproszonych dla nas u Boga, a także jako Królowa świata, która z łaski Bożej została zachowana od grzechu pierworodnego. Rewers medalika przedstawia literę „M“ ze znajdującym się ponad nią krzyżem, opartym na poprzecznej belce. Poniżej znajdują się dwa serca ustawione w jednej linii: jedno – w koronie cierniowej, zaś drugie – przebite mieczem. Z obu serc wydobywają się płomienie. Całość obrazu dopełnia dwanaście gwiazd, okalających centralną część. Litera „M“, spleciona z krzyżem na podstawie, symbolizuje Maryję, która ofiarowuje odkupiony świat swojemu Synowi jako troskliwa opiekunka ludzi. Dwa zranione serca, to oplecione koroną cierniową Serce Jezusa, umieszczone obok przebitego mieczem Serca Maryi. Są one znakiem szczególnej więzi, łączącej Matkę z Synem, ich doskonałego zjednoczenia w chwili największego cierpienia na Golgocie.
Św. Maksymilian wybrał Cudowny Medalik jako broń dla Rycerzy Niepokalanej, gdyż jak sam dostrzegł: „Wielu ludzi uciska zło moralne, którego symbolem jest wąż. Na medaliku wąż jest pod stopami Niepokalanej, zgodnie z zapowiedzią Bożą, że Ona zetrze jego głowę. Obraz ten budzi u grzeszników ufność do Najświętszej Panny, stąd modlą się: <<O Maryjo bez grzechu poczęta…>>, a Ona rozsiewa promienie łask, które oświecają umysły i rozpalają serca. Tą drogą następuje nawrócenie i uświęcenie. Druga strona medalika przedstawia dwa serca: Jezusa i Maryi, przypominając oddanym Niepokalanej, że głównym motywem ich działalności jest miłość Serca Jezusowego, którą chcą też wszystkich zapalić przez Niepokalaną, przez kochające Ją serca“.
